Ouderbegeleiding
Ouderschap mét de natuur, op hechting gerichte ouderbegeleiding.
Hechting is niet het doel, hechting is dé weg!
Hechting speelt de grootste rol in gezonde kindontwikkeling. Daarom staat in mijn begeleiding de kind-ouderrelatie centraal. De mate waarin het kind verbinding ervaart, maakt dat het kind niet alleen de geboden ouderliefde ontvangt, maar dat het ook de ouder van nature invloed geeft om het te verzorgen, te leiden, te troosten en te beschermen.
Trucjes, methoden en op gedrag gerichte opvoedtechnieken lijken te werken, maar zijn vaak relatieverbrekend. Ze zijn gebaseerd op gedragshantering en voegen niks aan kindontwikkeling toe. Ze worden bovendien overbodig wanneer opvoeders kinderen begeleiden vanuit de relatie.
Voor wie?
Hechtingsgerichte ouderbegeleiding is niet voor ouders die op zoek zijn naar snelle oplossingen voor problemen. Het is gericht naar ouders die nieuwsgierig zijn en behoefte hebben naar ontwikkelingsgericht kijken naar hun kind en willen leren over ontwikkelingsleer.
Hierbij ligt de eerste focus op inzicht waardoor je je kind écht gaat begrijpen in noden en behoeften. Wanneer je met geduld de juiste condities voor je kind leert te creëren, ontstaat er een natuurlijk proces van groei dat zich bij je kind van binnenuit ontwikkelt.
Het is hierin niet de vraag hoe je ervoor zorgt dat je kind zich aankleedt, een boterham smeert, zijn taakjes doet en z’n huiswerk maakt, maar hoe een kind zich zo ontwikkelt dat het van nature gemotiveerd is om deze zaken te wíllen doen. Dit noemen we in de ontwikkelingspsychologie ‘ontwikkeling naar individualisatie’.
Werk ik dan wel aan oplossingen voor de moeilijkheden die ik met mijn kind ervaar? Juist! Met het leren van nieuwe taal, creëer je de juiste condities voor natuurlijke groei, die duurzaam het probleem waar je tegenaan loopt op natuurlijke wijze oplost.
Mijn ouderbegeleiding is gericht op opvoeders die willen leren, willen zien én willen doen en de stap durven te nemen om te leren vertrouwen in natuurlijke mensontwikkeling.
Wat levert het mij en mijn kind op?
Naast dat opvoeden makkelijker én bovendien écht veel leuker wordt, beloof ik je de vruchten van natuurlijke groei:
Een kind dat graag bij je wil zijn, goed voor je wil zijn, attent is, met empathie naar anderen kijkt en omgaat, leergierig is, nieuwsgierig, eigen waarden en normen ontdekt, jouw zoekt voor antwoorden, zijn/haar gevoelens en gedachten met je deelt, zelfstandigheid ontwikkelt, zijn/haar eigenwaarde kent en weet wie die is en daarmee stevig en veerkrachtig op eigen benen komt te staan in deze wereld.
Jij doet ertoe!
Ik weet hoe belangrijk jij voor je kind bent. Wellicht is dat gevoel voor jou momenteel overschaduwd door uitdagingen of problemen, of laat je kind iets heel anders zien.
Ik breng je graag (terug) naar een plek van (natuurlijke) invloed, waar jij dié ouder kan zijn die je graag wil zijn en je kind vanuit deze plek floreren kan en mét jou het meest gelukkig is.
Thema's
Hechtingsgerichte ouderbegeleiding is geschikt voor elk thema die een volwassene tegen kan komen binnen het helpen grootbrengen van kinderen. Dat kan in een thuis- , een onderwijssetting of binnen de hulpverlening.
Hechtingsgerichte ouderbegeleiding is geschikt voor álle opvoeders, maar ook die zich specifiek in het volgende herkennen:
- Opvoeders met gevoelige kinderen
- Opvoeders met boze kinderen (frustratie en agressie)
- Opvoeders met kinderen met intense emoties
- Opvoeders met onrustige kinderen
- Opvoeders met bazige en veeleisende kinderen met een sterke wil
- Opvoeders met kinderen met veel weerstand
- Opvoeders met angstige kinderen
- Opvoeders met zeer slimme kinderen
- Opvoeders van Verplante kinderen (pleeg- en adoptiezorg)
- Opvoeders met kinderen in scheidingssituaties en samengestelde gezinnen
Hoe ziet het traject eruit?
Ervaring leert dat een gecombineerd traject van educatie en begeleiding jou het beste uitrust met de inzichten die jij nodig hebt om je handelingsbekwaam te voelen. Daarom bestaat mijn ouderschapsbegeleiding altijd uit een traject van 2 onderdelen:
A) Videolessen (van het Neufeld Instituut)
B) Individuele 1-op-1 sessies*.
1. Oriëntatie
Als eerst plan je een oriënterend gesprek in mijn agenda
2. Beslis om het traject te gaan volgen
Samen spreken we het traject door waarin de frequentie van de video’s, de individuele sessies én de totale duur van het traject wordt gepland.
3. Start het traject
Je start het traject door het bekijken van de videolessen waarna je je individuele sessies volgt volgens het trajectplan.
3. Evaluatie
Tot slot evalueer je het traject door het geven van een review. Samen kijken we in welke mate je leer- en ontwikkelbehoefte is vervuld en het gewenste resultaat bereikt is. Er zijn mogelijkheden voor een vervolgtraject.
*De gesprekken kunnen zowel online als fysiek in mijn praktijk in Meppel plaatsvinden.
Een traject is geschikt voor een gezin, dat betekent dat het voor 1 of 2 opvoeders van 1 gezin is bedoeld. Voor meer betrokkenen wordt er een meerprijs berekend.
Herken je jezelf in één of meer van bovenstaande thema’s?
Neem contact met me op voor een oriënterend gesprek.
Veelgestelde vragen van opvoeders
Komt het nog goed met mijn kind als de eerste 1000 dagen niet goed zijn verlopen?
Er wordt vaak gedacht dat vastgelopen kindontwikkeling voor het leven is, dat individuen voor hun leven getekend zijn. Niet is minder waar. Neurowetenschap wijst op neuroplasticiteit, het vermogen van ons brein om nieuwe verbindingen aan te gaan en zich te herorganiseren. Tevens leert de hechtingswetenschap ons dat het nooit te laat is voor relatievorming. Relatievorming is niet afhankelijk van leeftijd, al is het natuurlijk wel het allermooist als de eerste 7 levensjaren van een kind vervuld worden met de grootste menselijke behoefte van verbinding.
Wellicht dat er sprake kan zijn van een blijvende kwetsbaarheid op latere leeftijd, maar dat hoeft gezonde ontwikkeling niet in de weg te staan.
Hoe leer ik mijn kind zijn of haar emoties (beter) reguleren?
Jonge en vastgelopen kinderen zijn impulsief en onbeheerst. Dat vinden wij volwassenen soms moeilijk. Je hoopt op meer volwassen gedrag bij je kind(eren), maar dat is als een blinde willen leren zien. Jonge kinderen zijn namelijk nog volop in ontwikkeling, de breinfuncties zijn onder de 5-7 jaar nog niet klaar voor volwassen functioneren. Jonge of vastgelopen kinderen kunnen (nog) niet de logica van oorzaak en gevolg begrijpen en ze kunnen ook (nog) niet reflecteren op hun gedrag.
Het helpt als je leert wat je van je kind kan verwachten, wat het al wel of niet kan en waar nog wat geduld nodig is. Je kan leren om met onvolwassen gedrag om te gaan, op een wijze die de groei en ontwikkeling van je kind ondersteunt zodat meer ‘gepast’ en ‘gesocialiseerd’ gedrag van nature zal ontpoppen.
Waarom luistert mijn kind niet naar me en geeft het veel weerstand?
De plek waar je hart ligt, daar ligt ook je aandacht.
Het antwoord op deze vraag is eenvoudiger dan je denkt. Hechtingsinstincten zijn niet gericht op luisteren naar mensen waarmee je geen verbinding mee voelt. Dat werkt bij kinderen net zo. Wanneer een kind zich niet verbonden voelt, chronisch of situationeel, zal het vaak weerstand bieden en niet luisteren. Het reageert dan instinctief door zich af te keren of juist het tegenovergestelde te doen of te benoemen. Dit is geen bewuste keuze of opstandigheid, maar een natuurlijke reactie van het kind.
Haal daarom kort de verbinding tussen jou en het kind aan, herinner het kind eraan, vul deze op met een welkom, warmte en aandacht.
In plaats van te herhalen, aandringen of straffen, is het effectiever om je focus te richten op het ‘herstellen’ van gevoelens van verbondenheid, zeker na momenten van niet bij elkaar te zijn geweest. Het jonge brein is nog in ontwikkeling en reageert sterk op deze hechting door goed te willen zijn voor waar het aan gehecht is, en de aandacht te richten naar wie dichtbij voelt. Het kind wil dan van nature gehoorzaam aan je zijn.
Hoe komt het dat mijn kind problemen heeft met bedtijd of het afscheid op school of de opvang?
Is er iets vervelender dan je huilende kind achterlaten bij het schoolhek, of je kind dat na een drukke dag niet kan slapen en steeds weer naar beneden komt? Het kan voor jou als ouder zwaar zijn, vooral met het schuldgevoel dat vaak komt wanneer je in de auto stapt na het afzetten van je kind. We moeten allemaal werken, en kinderen moeten naar school. Maar waarom is het voor jouw kind zo moeilijk om op deze momenten mee te werken en het te accepteren?
Bedtijd en naar school gaan zijn voor jonge kinderen grote momenten van afstand van hun opvoeders. Voor oudere kinderen is het makkelijker om de tijd zonder hun ouders door te brengen, omdat hun brein zich verder heeft ontwikkeld en ze zich daarom emotioneel kunnen hechten. Maar jongere kinderen kunnen dit nog niet. Ze zijn nog sterk afhankelijk van hun ouders voor hun overleving. Wanneer hun primaire hechtingsfiguren (tijdelijk) niet zichtbaar zijn, wordt het stresssysteem van het kind geactiveerd. Dit verklaart waarom je kind instinctief en niet opzettelijk er alles aan zal doen om bij jou te blijven. Het huilen bij het naar bed gaan of het steeds naar beneden komen, is de manier waarop je kind aangeeft: “Waar ben je, ik voel je niet, ik kan het nog niet alleen!”
De momenten van scheiding en afstand moeten voor kinderen overbrugd worden, zodat ze zich ten alle tijden in zekerheid verbonden kunnen voelen met de primaire hechtingsfiguren waar zij afhankelijk van zijn. Ik help je graag om de verbinding voor je kind met jou te versterken en te verdiepen, en zo nodig momenten van afscheid te overbruggen, zodat je kind zich veilig en gesteund voelt, zowel thuis als op school.
Hoe help ik mijn kind met het beperken van schermtijd?
Het is makkelijk om schermtijd als iets onschuldigs te zien, maar het wordt problematisch wanneer je kind meer gehecht lijkt te zijn aan het beeldscherm dan dat het met echte menselijke interactie vervuld wordt. Beeldschermen kunnen hechtingsondermijnend werken wanneer ze belangrijker worden voor je kind dan de tijd en aandacht die het haalt uit echte gesprekken en fysieke en emotionele aanwezigheid. Het is belangrijk dat je kind leert om relaties te bouwen en te onderhouden in de echte wereld, en schermen mogen deze essentiële interacties niet vervangen. Wanneer schermtijd de overhand krijgt, kan dit het vermogen van je kind om diepere, emotionele verbindingen te ontvangen en te maken belemmeren, iets dat cruciaal is voor gezonde ontwikkeling.
Daarnaast kunnen schermen ontwikkelingsbelemmerend zijn, vooral als ze voorkomen dat je kind zijn emoties kan uiten en verwerken. De meeste computerspellen en apps bieden geen ruimte voor expressie, voelen, reflectie of voor het oefenen van sociale vaardigheden in de echte wereld. Ze bieden wel een constante stroom van stimulatie en succeservaringen, maar deze kunnen niet de voldoening bieden van fysiek en emotioneel contact met andere mensen. Bovendien kan de druk om steeds resultaat te leveren in spellen ervoor zorgen dat kinderen hard werken om te winnen, maar dit vervangt niet de waarde van het leren omgaan met tegenslagen of het ontwikkelen van geduld en zelfregulatie in echte situaties. Het is belangrijk om een balans te vinden waarbij je kind op een gezonde manier leert omgaan met de mogelijkheden van de wondere wereld van technologie, wanneer het te gebruiken voor entertainment, en ruimte krijgt vervuld te raken met échte menselijke verbinding en zich op deze manier emotioneel en sociaal ontwikkeld.
Hoe ga ik om met de driftbuien van mijn kind?
Volgens Dr. Gordon Neufeld zijn driftbuien een uiting van onverwerkte emoties en een teken van overbelasting bij een kind. Ze ontstaan vaak wanneer een kind zich niet begrepen of niet gezien voelt, wanneer het zijn gevoelens niet goed kan reguleren, of wanneer gevoelens van verbondenheid met de opvoeder chronisch of op dat moment oppervlakkig of verstoord is. Kinderen lopen tijdens driftbuien vaak vast in hun emoties, wat hen belemmert om op een kalme en rationele manier te reageren. Jonge kinderen hebben daar de breincapaciteit ook nog niet voor en hebben jou hard nodig voor expressie en bescherming in tijd, plaats en externe sociale interacties tijdens de driftbui.
Driftbuien zijn een normale reactie van een kind dat moeite heeft met de overgang van emotionele intensiteit naar rust en zelfregulatie. Het is belangrijk om driftbuien niet te beschouwen als slecht gedrag, maar als een kans voor opvoeders om de emotionele verbinding te herstellen en het kind te helpen zijn gevoelens te verwerken.
In plaats van driftbuien te bestraffen of onmiddellijk te proberen te stoppen, kan je je beter richten op het benadrukken en versterken van de hechtingsrelatie en het bieden van een veilige, ondersteunende omgeving waar het kind zich gezien en gehoord voelt. Dit helpt het kind om zijn emoties beter te begrijpen en uiteindelijk beter te leren reguleren.
Hoe zorg ik ervoor dat mijn kind goed kan opschieten met mijn nieuwe partner?
Het is een grote wens om te zien dat je kinderen je nieuwe partner net zo leuk vinden als jij, maar het opbouwen van een goede relatie tussen hen gaat niet altijd vanzelf. Dit kan vooral lastig zijn wanneer een kind eerder pijn heeft ervaren, zoals bij een scheiding, wat kan leiden tot moeilijkheden in het aangaan van nieuwe hechtingen. Verdriet, frustratie en beschadigd vertrouwen kunnen onderliggende oorzaken zijn voor het afwijzende gedrag van je kind ten opzichte van je nieuwe partner. Daarnaast kan loyaliteit aan andere belangrijke hechtingsfiguren in hun leven voor conflicten zorgen, waardoor ze zich mogelijk afzijdig houden of afstand nemen.
Een nieuwe partner kan het beste in de hechtingskring van je kind geïntroduceerd worden wanneer er al een veilige en vertrouwde relatie tussen jou en je kind bestaat. Het is belangrijk dat je kind begrijpt en voelt dat de nieuwe relatie geen bedreiging vormt voor de bestaande hechtingsbanden. Dit geeft je kind de ruimte om zich langzaam open te stellen zonder zich in loyaliteit verscheurd te voelen. Geduld, begrip en het respecteren van de gevoelens van je kind zijn essentieel bij het opbouwen van een gezonde relatie tussen je kind en je nieuwe partner.
Hoe kan ik zo pijnloos mogelijk scheiden voor mijn kind?
De ervaring van scheiding is voor een kind altijd pijnlijk, maar het is mogelijk de impact te verzachten door de hechtingsrelaties zorgvuldig te behouden en te versterken. Kinderen zijn sterk afhankelijk van hun primaire hechtingsfiguren voor hun emotionele stabiliteit. Daarom is het belangrijk om als ouders samen te werken aan het behouden van een consistente en veilige omgeving voor je kind, waar de hechting met beide ouders niet in gevaar komt. Dit betekent dat je als ouders moet proberen om conflicten en spanningen niet te laten doorsijpelen naar het kind en tegelijkertijd duidelijke en geruststellende communicatie te bieden over wat er gaat veranderen en wat er hetzelfde blijft.
Daarnaast is het essentieel om je kind de ruimte te geven om zijn of haar gevoelens te uiten en deze te verwerken. Het is belangrijk om als ouder geduldig en aanwezig te blijven, zodat je kind zich gehoord en gesteund voelt. Een scheiding kan veel onzekerheid met zich meebrengen, maar als je kind voelt dat de verbinding met beide ouders blijft bestaan, kan het zich gemakkelijker aanpassen. Het creëren van veilige ruimte voor je kind om zich emotioneel uit te drukken, terwijl je tegelijkertijd een gevoel van veiligheid en stabiliteit biedt, helpt het kind om door deze moeilijke periode heen te komen en overleeft dan de pijn en verwarring die het met zich meebrengt.
Dit kan een uitdaging zijn voor jou als opvoeder, zeker wanneer je zelf ook met emoties zit door deze ingrijpende levensgebeurtenis voor jou en je gezin. Het is belangrijk om een veilige ruimte en warme relaties te vinden voor jouw eigen emoties, zodat je je kind hier niet mee belast.